๐๐ฒ ๐๐ ๐๐ ๐๐๐ซ๐
Sa panahon ngayon, sobrang dali na lang makahanap ng bagay na nagpapalipas ng oras. Isang tap lang sa phone, andyan na agad ang podcast, video series, music o kahit anong gusto mo.
Ako mismo, aaminin ko, madalas din akong nahuhulog sa trap na kailangan laging may pinapakinggan o pinapanood. Hindi naman palaging entertainment; kadalasan mga talks, homilies, o self-help. Yung mindset ko kasi, โ๐๐ฆ๐ณ๐ด๐ฐ๐ฏ๐ข๐ญ ๐จ๐ณ๐ฐ๐ธ๐ต๐ฉ ๐ฅ๐ข๐ฑ๐ข๐ต ๐ต๐ถ๐ญ๐ฐ๐บ-๐ต๐ถ๐ญ๐ฐ๐บ. ๐๐ข๐ฑ๐ข๐ต ๐ฑ๐ณ๐ฐ๐ฅ๐ถ๐ค๐ต๐ช๐ท๐ฆ ๐ข๐ฌ๐ฐ ๐ฌ๐ข๐ด๐ช ๐ด๐ข๐บ๐ข๐ฏ๐จ ๐ฐ๐ณ๐ข๐ด.โ
Pero recently, tinry kong baguhin yung flow ng umaga ko.
Maaga akong nagising. Walang music, walang podcast, walang YouTube. Tahimik lang. Uminom ako ng warm water, kumain ng light breakfast at umupo sa harap ng maliit naming altar sa bahay.
Parang andun yung vibes ng adoration chapel. Yung bawal ang ingay. Yung alam mong may presence si Lord.
At doon ko narealize na hindi pala masama yung may โsilence gapโ minsan.
Sa mundo na laging hinihingi ang attention natin, yung silence gap, bihira na.
Pero minsan pala sa ganitong moment, doon pa tayo nakakahanap ng konting kapayapaan.
At kahit hindi ka nasa simbahan o chapel, pwede pala ito mangyari. Habang mag-isa ka sa kwarto o kahit habang nasa CR ka pwede mo pala i-embrace โyung silence gap at doon makipag-usap kay Lord.
๐๐๐ข๐ฅ๐๐ง ๐ฆ๐จ ๐ก๐ฎ๐ฅ๐ข๐ง๐ ๐ก๐ข๐ง๐๐ฒ๐๐๐ง ๐๐ง๐ ๐ฌ๐๐ซ๐ข๐ฅ๐ข ๐ฆ๐จ๐ง๐ ๐ฆ๐๐ง๐๐ก๐ข๐ฆ๐ข๐ค ๐๐ญ ๐ฆ๐๐ค๐ข๐ง๐ข๐ ๐ฅ๐๐ง๐ ๐ค๐๐ฒ ๐๐จ๐?
#GOTO
#GodOfTheOrdinary
#WFALoveConnects
