ππ π±π½ π«π π½πππ
More than a month into married life, masasabi ko na ang daming adjustments. Isa sa mga simpleng bagay na sinasanay ko pa rin ay ang pagsuot ng wedding ring.
Growing up, never talaga akong nagsuot ng singsing o kahit anong jewelry. Kaya hanggang ngayon, ang dami ko pa ring beses ito nakakalimutan isuot, lalo na kung malapit lang naman ang pupuntahan ko.
Dahil nga dito, napaisip ako, βGanun ba talaga kalaki yung impact kung palagi ko itong suot?β
Thinking about it, the answer is πππ, ππ’π π’π¦π©πππ π¬π’π²π! Because it represents my commitment to my wife. Hindi siya basta accessory, it represents the promise I made in front of God.
Habang iniisip ko yun, na-connect ko rin sa faith natin as Catholics.
Marami sa atin ang nagsusuot ng cross necklaces, bracelets, o iba pang religious symbols, at wala namang masama doon. Nakaka-inspire nga minsan na may paalala tayo sa katawan natin ng faith natin.
Pero napaisip din ako, kung aalisin ba natin lahat ng simbolong ito, makikita pa rin kaya ng iba si Lord sa buhay ko?
Baka kasi mas nakikita Siya sa actions natin, sa mga salitang binibitawan natin, at sa pagpili nating mamuhay ayon sa image and likeness ng Diyos.
Kaya ngayong araw, magandang tanong siguro: Kung walang nakikitang simbolo ng faith sa atin, makikita pa rin kaya si Lord sa paraan ng pamumuhay natin?
